Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου της Ομορφοκκλησιάς στην Καστοριά

Στην όμορφη πόλη της Καστοριάς βρίσκονται περίπου 70 βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες, μια εκ των οποίων είναι και η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου της Ομορφοκκλησιας που είναι σε τύπο σταυροειδούς με τρούλο.

Εκτός από τις θαυμάσιες τοιχογραφίες – μεταξύ των οποίων και εξαιρετικά αγιογραφικά έργα των μοναχών Βαρλαάμ και Ιωασάφ - το ναό κοσμεί ένα μοναδικό ολόσωμο ξύλινο ανάγλυφο ξόανο του Αγίου Γεωργίου.
Πρόκειται για ένα ξύλινο άγαλμα, που έχει ύψος περίπου τρία μέτρα, όπου σύμφωνα με την παράδοση, κάνει κάποιος μια ευχή, κολλάει πάνω στο άγαλμα ένα νόμισμα (κέρμα) και αν το νόμισμα κολλήσει και παραμείνει πάνω στο ξόανο, τότε η ευχή θα πραγματοποιηθεί

Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, το άγαλμα το μετέφερε μια ομάδα από καλόγριες της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας από την Κωνσταντινούπολη με κατεύθυνση τη Δύση, πάνω σε ένα φορείο. Τη στιγμή όμως που περνούσαν έξω από την εκκλησία, το φορείο, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, σταμάτησε να κινείται και παρά τις εναγώνιες προσπάθειες που έκαναν οι καλόγριες για το μετακινήσουν και να συνεχίσουν την πορεία τους, στάθηκε αδύνατο να συνεχίσουν το δρόμο τους. Πίστεψαν ότι αυτό ήταν ένα θείο σημάδι και θεώρησαν ότι ήταν επιθυμία του Αγίου να παραμείνει το ανάγλυφο ξόανο στο ναό της Ομορφοκκλησιάς και όχι να καταλήξει στη Δύση, όπως ήταν το αρχικό σχέδιο.

Η κατασκευή της εκκλησία του Αγίου Γεωργίου της Ομορφοκκλησιας ολοκληρώθηκε τον 13ο αιώνα μ.Χ.
Οι ιδρυτές και δωρητές για την κατασκευή της ήταν τρεις άρχοντες.
Η κατασκευή του ναού έγινε επί της αυτοκρατορίας του Ανδρόνικου Β' του Παλαιολόγου

Ξενοδοχεία στην Καστοριά

Η "ελληνική" μεταστροφή

Περισσότερο σημαντικό από την είδηση ότι η "χρυσή κληρονόμος" και ο αγαπημένος της Αλβάρο Αλφόνσο φέρονται να όρισαν την 3η Δεκεμβρίου του 2005 ως ημερομηνία για το γάμο τους, είναι το γεγονός ότι η Αθηνά Ρουσέλ φαίνεται ότι αρχίζει να ανακαλύπτει ημέρα με την ημέρα τις "ελληνικές ρίζες" της. Ποιος είναι, όμως, ο λόγος της μεταστροφής;

Το περασμένο καλοκαίρι, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, ένας αθλητής με τα χρώματα της εθνικής ομάδας ιππασίας της Βραζιλίας είχε ένα ιδιαίτερο λόγο να μονοπωλήσει το ελληνικό ενδιαφέρον. Ο λόγος ήταν η γυναίκα που όλοι περίμεναν να τον συνοδεύει κατά τη διάρκεια των Αγώνων. Η Αθηνά Ωνάση, όμως, προτίμησε να παρακολουθήσει τις προσπάθειες του αγαπημένου της Αλβάρο Αλφόνσο ντε Μιράντα Νέτο από την ηρεμία του διαμερίσματός της στο Βέλγιο, αποφεύγοντας να "αναμετρηθεί" με τους Έλληνες παπαράτσι και τα παγκόσμια ΜΜΕ. Πόσο μάλλον όταν οι τελευταίες εξελίξεις στη σχέση της με τον πατέρα της και οι φήμες για επικείμενο γάμο της με το Βραζιλιάνο γόη θέρμαιναν ακόμα περισσότερο τη ζεστή ατμόσφαιρα του αθηναϊκού καλοκαιριού. Ένα άρθρο στο αμερικανικό Vanity Fair, μάλιστα, ευαγγελίζεται ότι η ημερομηνία του γάμου είναι ήδη καθορισμένη για το Δεκέμβριο του 2005. 
Από το θάνατο της Χριστίνας Ωνάση, στο Μπουένος Αιρες το 1988, η ζωή της Αθηνάς έμελλε να εισέλθει σε μια δεκαπενταετή περίοδο αναμονής, μέχρι δηλαδή να κλείσει τα 18 της χρόνια, οπότε σύμφωνα με τη διαθήκη της μητέρας της η Αθηνά Ρουσέλ θα αναλάμβανε την κυριότητα της μυθικής περιουσίας. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αποχρώσεις αγωνίας, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης παρακολουθούσαν την πορεία του "χρυσού κοριτσιού" δίπλα στον πατέρα της, Τιερί, και τη συστηματική απόκλιση της ανατροφής της  για ορισμένους  από τους όρους της διαθήκης της Χριστίνας. Εκεί υπαγορευόταν ρητώς να μεγαλώσει η κόρη της ως Χριστιανή Ορθόδοξη και να διδαχθεί την ελληνική γλώσσα, ώστε να τη χειρίζεται με άνεση. Στα 14 της χρόνια μάλιστα, το 1999, σε ένα δικαστήριο ανηλίκων της Ελβετίας, η Αθηνά συνοδευόμενη από τον πατέρα της είχε οδηγηθεί στο σημείο να αποκηρύξει οτιδήποτε σχετικά με την κληρονομιά του παππού της και δήλωσε αποστροφή για ό,τι αφορούσε την ελληνική της καταγωγή. 
 
Στην ηλικία των 17 ετών, το "χρυσό κορίτσι" πήρε μια απόφαση που θα ήταν καθοριστική για τη συνέχεια της ζωής της: Αποφάσισε να εγκαταλείψει το σπίτι της στα προάστια της Γενεύης, όπου ζούσε με τον πατέρα της, τη μητριά της και τα τρία ετεροθαλή αδέρφια της, και να μετακομίσει στις Βρυξέλλες, θέλοντας να αφοσιωθεί στο πάθος της για την ιππασία και τα άλογα. Η Αθηνά, παρότιμεγάλωσε σε ένα ειδυλλιακό περιβάλλον, με υψηλή κοινωνικά θέση, δεν επιζήτησε ποτέ τη δημοσιότητα ή την επίδειξη της μεγάλης οικονομικής ευρωστίας της. Ανέπτυξε βαθιά αγάπη για τα άλογα και αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτά. Γράφτηκε στη σχολή του διάσημου Βραζιλιάνου ιππέα Νέλσον Πεσόα, όπου γνώρισε τον Αλβάρο Αλφόνσο ντε Μιράντα Νέτο, ένα Βραζιλιάνο ο οποίος είχε στεφθεί Ολυμπιονίκης με τη σημαία της χώρας του στο Σίδνεϊ και στην Ατλάντα. Ο Αλβάρο είναι γόνος επιχειρηματικής οικογένειας της Βραζιλίας και όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με την ιππασία, εγκατέλειψε το σχολείο, για να κάνει πρωταθλητισμό, στηριζόμενος στην οικονομική υποστήριξη των γονιών του και των χορηγών που εξασφάλισε, καθότι ταλαντούχος στο άθλημα. Σήμερα, η εικοσάχρονη Αθηνά ζει στο Σάο Πάολο μαζί με τον άνδρα που κατάφερε να μονοπωλήσει την καρδιά της και να της μεταμορφώσει  όπως φαίνεται  την προσωπικότητα. Ο γοητευτικός Αλβάρο είναι 12 χρόνια μεγαλύτερος από την Αθηνά και έχει ήδη μια κόρη, τη Βιβιάν, από τη σχέση του με τη Σιμπέλ Ντόρσα, μοντέλο από τη Βραζιλία, την οποία δεν παντρεύτηκε ποτέ. Τούτο, όμως, δεν φάνηκε να πτοεί την Αθηνά, η οποία μοιάζει να απολαμβάνει τη συμβίωση και τον έρωτα στο πλάι του. Μιλάει ήδη πορτογαλικά επίσης μιλάει αγγλικά, γαλλικά και σουηδικά έχει αγοράσει ένα διώροφο διαμέρισμα στο Σάο Πάολο και, σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύονται στο Vanity Fair, ετοιμάζεται να παντρευτεί τον εκλεκτό της καρδιάς της στις 3 Δεκεμβρίου του 2005. Ο "Ντόντα", όπως αποκαλεί εκείνη χαϊδευτικά τον Αλβάρο, έχει δεχθεί κριτική για την αγνότητα των προθέσεών του κυρίως από τον κύκλο του πατέρα της, Τιερί Ρουσέλ, εξαιτίας του ρόλου που παίζει στη μεταστροφή του χαρακτήρα της νεαρής κληρονόμου τα τελευταία χρόνια. Μια μεταστροφή η οποία φαίνεται να κοστίζει στον πατέρα της τόσο ηθικά όσο και υλικά, όπως αναφέρουν οι επικριτές του...  
 
Με την ενηλικίωσή της η Αθηνά είχε δώσει πλήρη νομική εξουσιοδότηση στον Τιερί Ρουσέλ για τη διαχείριση της περιουσίας που μόλις είχε κληρονομήσει, περιουσία της τάξεως των  τουλάχιστον  οκτακοσίων εκατομμυρίων δολαρίων. Η Αθηνά περιέβαλε με πλήρη εμπιστοσύνη τον πατέρα της και δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον για την αμύθητη περιουσία της μητέρας της ή για την ιστορία του ονόματός της.

Ρόδον Αγάπης

To Alexandra Rose Day, η παλαιότερη φιλανθρωπική οργάνωση της Αγγλίας, συνεργάστηκε φέτος με τη Life Action Trust της κας Χρυσάνθης Λαιμού για το καθιερωμένο Rose Ball. Η βραδιά ξεκίνησε με ξενάγηση σε ελληνορωμαϊκά γλυπτά, συνέχισε με δείπνο που επιμελήθηκε ο Γουίλιαμς Νόρις στα Great Rooms του Royal Academy of Arts και τελείωσε με χορό στο Trump's. Έργα τους δώρισαν οι καλλιτέχνες κ.κ. Γιώργος Κορδάκης, Κώστας Πλέσσας, Ντέπυ Χανδρή κ.ά., τα οποία δημοπρατήθηκαν στη συνέχεια. Τα έσοδα της δημοπρασίας και των εισιτηρίων απέφεραν σημαντικό ποσό, που προορίζεται για τη χορήγηση υποτροφιών σε Έλλήνες φοιτητές και καλλιτέχνες.

Λονδίνο    09/12/2004

Γεγονός  Rose Ball
 
Τόπος  Great Rooms, Royal Academy of Arts.
 
Star guest Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα.
 
Aπόηχος  Ο χορός, μέχρι πρωίας, στο Trump's.
 
Εντυπώσεις Η προσπάθεια των κυριών Εβελίνας Κοπελούζου, Μελίνας Μουνδρέα-Horne και Καλλιόπης Χατζηπατέρα.

Παιδική χαρά

O Άγιος Νικόλαος επισκέφτηκε το πολυτελές ξενοδοχείο Claridges του Λονδίνου για τους σκοπούς του Sargent Cancer Care for Children, που υποστηρίζει παιδιά με καρκίνο. Ο χώρος γέμισε με παιχνίδια, κλόουν, σιντριβάνια που έτρεχαν σοκολάτα και φυσικά, με παιδικές φωνές και γέλια. Τα παιδιά στόλισαν χριστουγεννιάτικα μπισκότα, έφτιαξαν τα δικά τους χριστουγεννιάτικα στολίδια και καβάλησαν τα αλογάκια του λούνα παρκ που είχαν στηθεί στις αίθουσες ειδικά για την εκδήλωση. 
Όσο για τους γονείς, εκείνοι παρακολουθώντας τα παιδιά τους να ξεφαντώνουν, ήπιαν το πατροπαράδοτο απογευματινό εγγλέζικο τσάι και πήραν μέρος στη δημοπρασία που ακολούθησε, ενισχύοντας το έργο της φιλανθρωπικής οργάνωσης.

Λονδίνο 05/12/2004

Γεγονός St Nicholas Party, Sargent Cancer Care for Children. 
 
Τόπος Αίθουσες του ξενοδοχείου Claridges. 
 
Star guests Τα παιδιά. 
 
Aπόηχος Οι ευφάνταστες δικαιολογίες των παιδιών στους γονείς, προκειμένου να παραμείνουν λίγη
περισσότερη ώρα. 
 
Εντυπώσεις Η ακούραστη προσπάθεια των προέδρων του συμβουλίου Andrea Dressman και της Ελληνίδας Diana d'Hendecourt.

Πριγκίπισσα Μασάκο

Έξυπνη, δυναμική και γυναίκα καριέρας, η σύζυγος του διαδόχου του ιαπωνικού θρόνου συνάντησε μεγάλες δυσκολίες προκειμένου να προσαρμοστεί στο νέο της ρόλο.

Το βάρος της προσδοκίας να φέρει στον κόσμο ένα γιο, προκειμένου να συνεχισθεί η δυναστεία των Γιαμάτο, και το αποπνικτικό παρασκήνιο της αυτοκρατορικής αυλής, όμως, μοιάζουν να την οδηγούν με σταθερά βήματα στην καταστροφή της ψυχικής και σωματικής της υγείας...Το περασμένο έτος, η πριγκίπισσα Μασάκο πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου της μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, απομονωμένη στο αυτοκρατορικό ανάκτορο. Αντιμετώπιζε μία δερματική ασθένεια και τη φήμη που την ήθελε να έχει περάσει τα όρια της νευρικής κατάπτωσης. Και είναι μόλις σαράντα ετών...  

Πριν παντρευτεί το διάδοχο του ιαπωνικού θρόνου, πρίγκιπα Ναρουχίτο, φορώντας μοναδικής τεχνοτροπίας κοστούμια σε μία παραδοσιακή ιαπωνική τελετή, φωτογραφίες από την οποία έκαναν το γύρο του κόσμου το 1993, η Μασάκο Ογουάντα εργαζόταν στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ιαπωνίας. Κόρη διπλωμάτη, είχε αποφοιτήσει  από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ το 1985. Τα ταξίδια στο εξωτερικό ήταν κάτι συνηθισμένο, ενώ η απόφασή της να μην υποταχθεί στο παραδοσιακό πρότυπο της Γιαπωνέζας συζύγου ξεκάθαρη. Γι' αυτόν το λόγο άλλωστε, η πρώτη της αντίδραση στο φλερτ του πρίγκιπα Ναρουχίτο ήταν μάλλον αρνητική. Ο πρίγκιπας, όμως, δεν κατέθεσε τα όπλα, αλλά εξακολούθησε τις κρούσεις, υποσχόμενος στη Μασάκο πως, αν δεχόταν να γίνει σύζυγός του, εκείνος θα την προστάτευε  από την καταπίεση του αυτοκρατορικού πρωτοκόλλου και την οπισθοδρομικότητα της αυλής. Ο ρόλος που θα είχε ως σύζυγος του διαδόχου θα μπορούσε να θυμίζει αυτόν που κρατούσε η πριγκίπισσα Νταϊάνα. Η Μασάκο θα μπορούσε να ταξιδεύει ανά τον κόσμο, ως πρέσβειρα του ιαπωνικού πολιτισμού, βοηθώντας την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και δίνοντας ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο στην  άκαμπτη αυτοκρατορική παράδοση.

Στις πρώτες της συνεντεύξεις στον Τύπο η Μασάκο έδειχνε ενθουσιώδης και σίγουρη ότι θα μπορούσε να ανανεώσει το ρόλο της πριγκιπικής συζύγου, γεμάτη σχέδια για ταξίδια και αποστολές. Τίποτε όμως από αυτά δεν συνέβη...  Την ημέρα του γάμου της, τον Ιούνιο του '93, η Μασάκο φωτογραφήθηκε φορώντας δώδεκα στρώματα υφάσματος που ζύγιζαν σχεδόν όσο και εκείνη και αποτελούσαν το νυφικό φόρεμα, το οποίο η παράδοση απαιτούσε να φορέσει. Το ιδιαίτερα περιοριστικό ένδυμα ήταν ο πρώτος οιωνός για τα όσα θα ακολουθούσαν. Τα σχέδια να γίνει η Νταϊάνα της Άπω Ανατολής φάνηκε αμέσως ότι δεν επρόκειτο να ευοδωθούν. Αντίθετα, από την αρχή έγινε φανερό ότι η κύρια αποστολή της ήταν η κυοφορία ενός άρρενος διαδόχου για την αυτοκρατορική οικογένεια. Από την πρώτη μέρα του γάμου, το ενδιαφέρον του Τύπου εστιαζόταν στο πότε η πριγκίπισσα θα έμενε έγκυος και αν φυσικά θα έφερνε στον κόσμο αγόρι, προκειμένου να διαδεχθεί τον πατέρα του. Η πολυπόθητη κύηση όμως δεν εμφανιζόταν στον ορίζοντα. Χρειάστηκε να περάσουν επτά χρόνια προκειμένου να εγκυμονήσει η πριγκίπισσα, όπως όμως η ίδια δήλωσε τότε, η πίεση που αισθανόταν προκειμένου το παιδί να είναι αγόρι ήταν τέτοια, ώστε τελικά να  αποβάλει. Η Μασάκο έμεινα ξανά έγκυος δύο χρόνια αργότερα, αλλά έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο κοριτσάκι, την πριγκίπισσα Άικο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν να ανέβει ποτέ στο θρόνο, καθώς το απαγορεύει η παράδοση. Η πίεση για την απόκτηση αγοριού μεγαλώνει, καθώς έχει να γεννηθεί αγόρι στους κόλπους της αυτοκρατορικής οικογένειας από το 1965. Σε περίπτωση που το πριγκιπικό ζεύγος δεν αποκτήσει διάδοχο και δεν αλλάξει το Ιαπωνικό Σύνταγμα, για να επιτραπεί σε μία γυναίκα να ανέβει στο θρόνο, διάδοχος του Ναρουχίτο θα είναι ο αδελφός του, Ακισίνο, ο γάμος του οποίου όμως είχε ως καρπό δύο κόρες και όχι τον πολυπόθητο γιο...  

Το "έξυπνο" εμφύτευμα

Oι μη επεμβατικές μέθοδοι κερδίζουν ολοένα έδαφος, καθώς είναι σύντομες και αποτελεσματικές. Για πολλά χρόνια γίνεται προσπάθεια ώστε να βρεθούν  ασφαλείς και με μεγάλη διάρκεια μέθοδοι, που αντιστρέφουν τη γήρανση του προσώπου. Η ιδανική μέθοδος θα γέμιζε τις ρυτίδες που δημιουργούνται φυσιολογικά και θα επανέφερε τον όγκο και τη χαμένη φρεσκάδα των ζυγωματικών και των χειλιών. Θα ήταν επίσης ασφαλής και απολύτως βιοσυμβατή με τον οργανισμό. Και τελικά θα έπρεπε να διαρκεί για χρόνια. Μέχρι σήμερα καμιά μέθοδος δεν ανταποκρίνεται απόλυτα σε αυτές τις υψηλές απαιτήσεις. Το Radiance, ένα νέο συνθετικό ενέσιμο εμφύτευμα, είναι το μοναδικό απολύτως ασφαλές, με την πλέον μακροχρόνια δράση, για την  αναζωογόνηση του προσώπου. Ο πλαστικός χειρουργός κ. Σάββας Κωνσταντόγλου εκπαιδεύτηκε με το διάσημο καθηγητή Ιβό Πιταγκί στο Ρίο ντε Τζανέιρο και σε τέσσερα πανεπιστημιακά νοσοκομεία του Λονδίνου (St Thomas, UCLH και Middlesex, Royal London και Royal Free) και εφαρμόζει το υλικό αυτό στην Αθήνα εδώ και ένα χρόνο, με εξαιρετικά αποτελέσματα. 
   "Το Radiance δεν μοιάζει με κανένα άλλο εμφύτευμα που χρησιμοποιείται στην πλαστική χειρουργική. Δεν είναι σιλικόνη ή σφαιρίδια ή κόκκοι μεθυλμεθακρυλάτης, τα οποία είναι μόνιμα υλικά και δεν μπορούν να αφαιρεθούν σε περίπτωση που υπάρξουν προβλήματα. Το  Radiance δεν είναι ανθρώπινο ή ζωικό παρασκεύασμα, ώστε να μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή και αντίδραση. Δεν είναι βόειο κολλαγόνο και δεν χαλαρώνει τους μύες.  Αντιθέτως, είναι καθαρά συνθετικό υλικό, με ρεκόρ ασφάλειας που ξεπερνά τα 25 χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αποτελείται από ασβεστο-υδροξυπαλατίτη, η δομή του είναι ίδια με αυτή του  ασβεστίου που βρίσκεται φυσιολογικά στον ανθρώπινο οργανισμό, η υφή του είναι κρεμώδης και το υλικό παραμένει μαλακό και  ελαστικό σε όλη τη διάρκεια της ζωής του".
    Πριν από την καθιέρωσή του, δοκιμάστηκε τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ευρώπη. Η χρήση του ξεκίνησε πριν από 25 χρόνια σε άλλες ιατρικές ειδικότητες, όπως η ακτινολογία, η ωτορινολαρυγγολογία, η γναθοχειρουργική, αλλά μόλις τα τελευταία τρία χρόνια χρησιμοποιείται στην αισθητική πλαστική χειρουργική. Δεν έχει αναφερθεί καμιά αντίδραση, ενώ έχει την έγκριση CE της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. 
    "Όταν επιλέξεις να κάνεις μια θεραπεία με το Radiance, μειώνονται οι ανησυχίες που μπορεί να έχει κανείς για άλλα ενέσιμα εμφυτεύματα", σημειώνει ο κ. Κωνσταντόγλου. "Το Radiance είναι συνθετικό υλικό, οπότε δεν μπορεί να μεταδοθεί νόσος με την ένεση. Η βιοσυμβατότητα με τον οργανισμό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται τεστ αλλεργίας, οπότε η θεραπεία μπορεί να γίνει στην πρώτη επίσκεψη. Αρκεί μια ένεση που γίνεται με μία πολύ λεπτή βελόνα, αφού προηγηθεί επάλειψη της αναισθητικής κρέμας EMLA για μισή ώρα, οπότε τα τσιμπήματα γίνονται ανώδυνα". 
    Όταν εμφυτευτεί, το υλικό "χτίζει" τους ιστούς του προσώπου, μειώνει τις ρυτίδες και βελτιώνει την εικόνα, χωρίς να παραλύει τους μύες. Ένας ερεθισμός που δημιουργείται από τα τσιμπήματα της βελόνας -και διαρκεί για μισή μέρα- μπορεί να καλυφθεί με make up. Η επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες είναι άμεση μετά την ένεση, όπως άμεσα ορατή είναι και η αλλαγή. Το  υλικό "στρώνει" καλύτερα μετά από τρεις εβδομάδες, δηλαδή δεν γίνεται πλέον αντιληπτό στην αφή.   
    
    "Σε όλα τα ενέσιμα εμφυτεύματα καλό είναι να γίνεται μια επαναληπτική μισή δόση μετά από  ενάμιση με δύο μήνες", συμπληρώνει ο κ. Κωνσταντόγλου.   
    
    Το Radiance είναι η ιδανική θεραπεία για τις  εξής περιοχές του προσώπου: Ρινοχειλικές ρυτίδες, ρυτίδες τύπου μαριονέτας, βαθουλώματα κάτω από τις σακούλες στα κάτω βλέφαρα, ανάμεσα στα φρύδια, στο περίγραμμα του άνω χείλους, αλλά και για τις ατέλειες όπως οι ουλές που προκαλεί η ακμή ή μια ρινοπλαστική μετεγχειρητικά. Μπορεί, επίσης, να χρησιμοποιηθεί για την επανόρθωση δερματικών ατελειών που έχουν προκληθεί από κάποιο τραύμα. Η χρήση του μπορεί να ξεκινήσει από την ηλικία των 30-35 ετών, όπως στην περίπτωση των ρινοχειλικών ρυτίδων, μέχρι και την ηλικία των 55-60 χρόνων. Το Radiance μπορεί να χρησιμοποιηθεί συνδυαστικά και με άλλες μεθόδους ή να εφαρμοσθεί σε κάποιον που έχει ήδη προβεί ή θα προβεί σε face lift. Μόνο μια μικρή ποσότητα εμφυτεύματος δίνει αποτελέσματα που διαρκούν και έχουν ορατή βελτίωση. Η διάρκειά του είναι συνήθως 1-2 χρόνια, αν και κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάζονται επτά χρόνια για να απορροφηθεί πλήρως. Ωστόσο, η διάρκεια ζωής του εξαρτάται  από την ηλικία, τον τύπο δέρματος, τον τρόπο ζωής και τη δραστηριότητα των μυών κάθε ατόμου. Το κόστος της εφαρμογής  ανέρχεται στο ποσό των εξακοσίων ευρώ.

Mία Άγνωστη Φιλία

Δοσμένες στην καλλιτεχνία, συνδέθηκαν με ανθρώπους για τους οποίους έδειχναν πως περιφρονούσαν τα όνειρά τους. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο αυτοί μύθοι, με την παράλληλη πορεία και το εξίσου αινιγματικό τέλος, έγιναν φίλες...

Τρίτη, 20 Σεπτεμβρίου 1977. Έξω από το ναό της ορθόδοξης εκκλησίας του Αγίου Στεφάνου, στη Rue George Bizet στο Παρίσι, το συγκεντρωμένο πλήθος φωνάζει "Mπράβο Μαρία, μπράβο Κάλλας", με τα δάκρυα να κυλούν στα μάγουλα των περισσότερων, καθώς περνά η σoρός της μεγάλης ντίβας της όπερας. Οι φωτογράφοι που έχουν μαζευτεί, σπρώχνουν τα πλήθη, ενώ τα φλας τους αστράφτουν και εστιάζουν σε δύο πρόσωπα που ξεχωρίζουν μέσα στους ανώνυμους πενθούντες. Είναι η πριγκίπισσα του Μονακό, Γκρέις, και η κόρη της, Καρολίνα. Παρά τα μαύρα γυαλιά που φορά η πάλαι ποτέ "παγωμένη" πριγκίπισσα του Χόλιγουντ, η θλίψη της είναι ορατή. Αν και λίγοι το γνώριζαν, οι δύο γυναίκες ήταν συνδεδεμένες με τους δεσμούς της φιλίας... Όλα, βέβαια, είχαν ξεκινήσει στη δεκαετία του '50, όταν ο Ωνάσης είχε ως έδρα των επιχειρήσεών του το Μονακό, με τη "Χριστίνα" μόνιμα δεμένη στο λιμάνι του Μόντε Κάρλο και εκείνον κύριο μέτοχο των καζίνο της πόλης. Στενά συνδεδεμένος με τον πρίγκιπα Ρενιέ, ο Ωνάσης ήταν ένας από τους πρωτεργάτες της εκστρατείας που είχε σκοπό να επαναφέρει το Μονακό ως πολυτελή προορισμό για V.I.Ps, δίνοντας πίσω τη λάμψη που είχε απολέσει το πριγκιπάτο στα χρόνια του μεγάλου πολέμου. Ένα από τα σχέδια που κατέστρωσε ο Ωνάσης ήθελε τον Ρενιέ να παντρεύεται μία σταρ του Χόλιγουντ που θα πρόσθετε την αίγλη της σε αυτή του πριγκιπάτου των τυχερών παιγνίων. Η πρώτη επιλογή του Ρενιέ και του Ωνάση ήταν η Μέριλιν Μονρόε, σύντομα όμως έστρεψαν την προσοχή τους στην Γκρέις Κέλι, η οποία τελικά το 1954 έγινε η πριγκίπισσα του Μονακό. Συνδαιτυμόνες στο Ritz και τακτικοί προσκεκλημένοι εν πλω στις κρουαζιέρες της "Χριστίνας", το πριγκιπικό ζεύγος ήταν στενά συνδεδεμένο με τον Ωνάση και τη σύζυγό του, Τίνα Λιβανού. Όταν το καλοκαίρι του 1959 ο Ωνάσης προσκάλεσε το ζεύγος Μενεγκίνι για την περίφημη κρουαζιέρα στην οποία θα ερωτευόταν την Κάλλας, κάτω από τη μύτη του συζύγου της και της Τίνας Λιβανού, ήταν το πριγκιπικό ζεύγος που ξεπροβόδισε τη θαλαμηγό. Μετά το διαζύγιο του Ωνάση από την Τίνα, η μόνιμη συνοδός του Ωνάση ήταν φυσικά η Κάλλας, στο πρόσωπο της οποίας η πριγκίπισσα Γκρέις βρήκε αν όχι μία αδελφή ψυχή, σίγουρα κάποια με την οποία θα είχε καλύτερη επικοινωνία απ' ό,τι με την Τίνα, με την οποία επίσης συνδεόταν φιλικά και είχε μάλιστα προσπαθήσει να την πείσει να μη ζητήσει διαζύγιο από τον Ωνάση. Τίνα, γόνος της μεγαλύτερης εφοπλιστικής οικογένειας της εποχής, ήταν μία από τις πρωτοπόρους του τζετ σετ, δεν είχε όμως ιδιαίτερα καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα. Αντιθέτως, η Γκρέις Κέλι υπήρξε ηθοποιός και, αν και ήταν πλέον πριγκίπισσα και μητέρα, αυτό δεν την εμπόδιζε να νοσταλγεί πάντοτε τις ημέρες του Χόλιγουντ. Για την ακρίβεια, στις αρχές της δεκαετίας του '60, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ τής είχε ζητήσει να επιστρέψει στον κινηματογράφο και να πρωταγωνιστήσει στο φιλμ "Μάρνι". Η Γκρέις είχε κάθε διάθεση να το κάνει, ταξίδεψε μάλιστα και στην Αμερική για να συναντηθεί με τους παραγωγούς. Τα όνειρά της, όμως, έλαβαν τέλος εξαιτίας της κατηγορηματικής άρνησης του πρίγκιπα Ρενιέ, ο οποίος ουδέποτε είχε ενδιαφέρον για την καλλιτεχνία, ιδίως δε για την Τέχνη και τα επιτεύγματα της συζύγου του.